رژیم جمهوری اسلامی در سراشیبی سقوط است. مردم حکم به سرنگونی آن داده اند و اکنون در ابعاد میلیونی دست به کار بزیر کشیدن آن هستند. جامعه دارد رژیم اسلامی را دفع میکند. رویدادهای کنونی لحظات و دقایقی در سیر سرنگونی این رژیم است. بوی الرحمن رژیم بلند شده است. همه در داخل و خارج چهره خشمگین زنان و مردان و جوانانی را دیده اند که عزم کرده اند تا کار رژیم اسلامی را، حال با هر اسلامی، تمام کنند. ایران دیگر برای رژیم اسلامی، برای هیچ جناح آن، قابل حکومت کردن نیست. رفتنی اند. همه شان رفتنی اند.
شکافهای درونی رژیم به شدت تشدید شده است. به جان یکدیگر افتاده اند. به روی یکدیگر و حتی خودی ترین خودی هایشان نیز تیغ میکشند. این مشخصه رژیمهای در حال احتضار است. دستگاه سرکوبشان وحشیانه به جان مردم افتاده است. اما دیگر همگان میدانند که نمیتوانند مردم را مرعوب و خانه نشین کنند. سرکوب مردم در ابعاد گسترده برایشان غیر ممکن است. ولایت فقیه و حکومت الهی دیگر نه ابزار ارعاب بلکه مایه تحریک و انزجار بیشتر مردم است. جامعه وارد دوره ای از تحولات انقلابی و زیر و رو کننده شده است. این تحولات آغاز پایان حاکمیت سیاه اسلامی است. و این پروسه ای پر پیچ و خم است. نقطه عطفهای تاریخی و جدالهای تعیین کننده تری هنوز در راهند.
جریان اصلاح طلبی حکومتی، باند موسوی – خاتمی – رفسنجانی، میکوشند مردم در ابتدای راه متوقف کنند. میکوشند تلاشهای مردم سرنگونی طلب را به دعوای درون جناحهای رژیم اسلامی کانالیزه کرده و یک جمهوری اسلامی دیگر، جمهوری اسلامی سبز، را به مردم حقنه کنند. اما مردم در نیمه راه خلاصی از شر سه دهه حاکمیت سیاه مذهبی، ضدیت با زن، آپارتاید جنسی، حجاب اسلامی، نابرابری سیاسی و اجتماعی، فقر و فلاکت گسترده و ضدیت با کارگر و نفس خوشی و شادی و یک زندگی انسانی متوقف نخواهند شد. بر خلاف تصور ژورنالیستهای کودن غربی رای مردم در مضحکه انتخابات اسلامی رای به موسوی و کروبی نبود. رای "نه" به حکومت اسلامی بود. رای "نه" به زن ستیزی بود. رای "نه" به فقر و فلاکت و محرومیت و فرهنگ ارتجاعی و مذهبی بود. مردم برای تعویض حکومت خامنه ای ها و احمدی نژادها با حکومت موسوی ها و گرفتن چماق اوباش بسیجی و انصار حزب الله و دادنش به موسوی ها و نبوی ها و خاتمی ها و کروبی ها و سایر چاقو کشان و آدمکشان "خط امامی" و جنبش ارتجاعی اسلام سبز به میدان نیامده اند.
مردم آزادیخواه
روزهای سرنوشت سازی در پیش است. رژیم اسلامی در مخمصه است. میکوشد با توسل به شدیدترین شیوه ها و هر ظرفیت ضد انسانی و وحشیانه ای که در خود دارد خیزش شما را در هم بکوبد. شمشیر خونین اسلام را از رو بسته اند. اما این رجز خوانی ها ناشی از استیصال و زبونی شان است. میتوان و باید کارشان را تمام کرد. هفته های جاری هفته هایی تعیین کننده در سیر تحولات کنونی و جنبش سرنگونی است. میتوان ۱۸ تیر را به بزرگترین روز اعتراض سراسری علیه رژیم اسلامی در ایران و در خارج از ایران تبدیل کرد.
یک شرط پیشروی و پیروزی، ادامه مبارزه سراسری علیه کلیت رژیم اسلامی است. با شعارهای "حکومت اسلامی نمیخواهیم نمیخواهیم"، "حکومت ضد زن نمیخواهیم نمیخواهیم"، "حکومت فقر و استثمار نمیخواهیم نمیخواهیم"، "حکومت استبدادی نمیخواهیم نمیخواهیم" و با فریاد "آزادی، برابری، رفاه" حق مسلم ماست به میدان بیائید.
حزب اتحاد کمونیسم کارگری طبقه کارگر و همه شما مردم آزادیخواه را در مبارزه برای سرنگونی رژیم و تحقق یک جامعه آزاد، برابر و مرفه و انسانی، برای ایجاد یک دنیای بهتر، به اتحاد حول پرچم رهایبخش کمونیسم کارگری فرا میخواند.
